Παπαδογιάννης: H ένταξη της Παλιάς Πόλης στην UNESCO
Πριν από δυο δεκαετίες έγραφα: «Υπάρχει αστυνομική διάταξη που «αφθορεί και παρά χρήμα» θα οδηγούσε ενώπιον δικαστηρίου αυτούς που ασχημονούν με τα αρχιτεκτονικά τερατουργήματα που μας επιβάλουν και που επηρεάζουν τον καθημερινό μας βίο; Η παρουσία του ΤΕΙ με τις απερίσκεπτες τζαμαρίες δίπλα στα απείρου κάλλους 80νταετή καμπαναριά της Ευαγγελίστριας, μάλλον μας πείθουν για το αντίθετο.
Το μόνο που έχουμε να προτείνομε σαν φάρμακο μπροστά σ΄ αυτήν την ασχήμια, είναι να στρέψομε το βλέμμα μας στα υπεράνω του επίκαιρου και εφήμερου αρχιτεκτονικά αριστουργήματα της ιστορικής συνοικίας της Χαλέπας και στα μνημεία της Παλιάς Πόλης. Εκεί μπορεί κανείς να νοιώσει την πεμπτουσιακή αξία του Ωραίου ως απόλυτη αξία».
Και έρχεται, για δεύτερη φορά, ο Άρης Παπαδογιάννης να μας απευθύνει μια… υπερβολική απαίτηση. Την πρόσκληση σε όνειρο. Την ιδέα μιας ΝΕΑΣ ΖΩΗΣ για την γενέθλια πόλη, τα Χανιά!!!
Διαβάζω το ρεπορτάζ: «Επιπλέον, επεσήμανε (ο Άρης), την επιτακτική ανάγκη συνέχισης της προσπάθειας ένταξης της Παλιάς Πόλης στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESKO που ο ίδιος ξεκίνησε αλλά δεν έχει προχωρήσει τα τελευταία χρόνια…»
Ως ειδικός αρχιτέκτονας ο Άρης Παπαδογιάννης είναι καταπλημμυρισμένος από γνώση και νοσταλγία, την μεταφυσική παρόρμηση για καθετί το Χανιώτικο που συνθέτη το παρελθόν ως ιστορική αιωνιότητα.
Ας μου επιτραπεί, για δεύτερη φορά, να παρελθοντολογήσω από ανάγκη και ορμώμενος από «υστερική» αγάπη για τα Χανιά, για να καταδείξω, μέσα από την βιωματική εμπειρία μου, το μέγεθος και την σπουδαιότητα της πρότασης Παπαδογιάννη που αν υλοποιηθεί θα κερδίσει την αγάπη μας, το σεβασμό μας, την αφοσίωσή μας και μαζί με άλλα ισόβια προνόμια θα αποτελέσουν τα διαπιστευτήρια για την αιωνιότητα.
Πριν απο αρκετά χρόνια και μέσω ενός συνεργάτη μου Καθολικού στο θρήσκευμα, μου ζήτησε, ο τότε Δήμαρχος της Βενετίας, να συνδράμω την ιδέα της αδελφοποίησης της πόλης του με τα Χανιά. Δυστυχώς, η σκέψη αυτή προσέκρουσε στην «αυθεντία» του ιερατείου της τοπικής εκκλησίας που θεώρησε ότι επρόκειτο για καμουφλαρισμένη επεκτατική πολιτική της Ουνίας (η μέθοδος επικράτησης του Παποκεντρικού οικουμενισμού).
Το πόσο λανθασμένη ήταν η άποψη αυτή αποδείχτηκε στη συνέχεια όταν ο τότε Περιφερειάρχης Κρήτης αείμνηστος Γιώργος Σενετάκης μου πρότεινε να γίνει η αδελφοποίηση της Βενετίας με το… Ηράκλειο. Φυσικά, ως Χανιώτης, αρνήθηκα.
Αν η ιδέα της αδελφοποίησης είχε πάρει σάρκα και οστά, η πρόταση Παπαδογιάννη ενισχυμένη με κύρος και εγκυρότητα από την συνεργασία των δυο πόλεων, τα Χανιά, τώρα και χρόνια, θα είχαν ενταχθεί στον Επιστημονικό και Πολιτιστικό Οργανισμό της UNESKO ( Ηνωμένα Έθνη).
Είναι, «ηλίου φαεινότερον» και για τον πλέον αδαή, οι θετικές επιπτώσεις στον τουριστικό τομέα και κατά συνέπεια στην τοπική οικονομία των Χανίων, από την καθιέρωση της Παλιάς Πόλης ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς όπως το μαυσωλείο Τατζ Μαχάλ στην Ινδία, οι Πυραμίδες της Γκίζας έως το Ντακούρ στην Αίγυπτο, το Άγιο Όρος και η Παλιά Πόλη της Κέρκυρας. 981 μνημεία σ΄ όλο τον κόσμο (απογραφή 2013).
Με δυο λόγια και εις επίρρωση των παραπάνω, η πρόταση Παπαδογιάννη «οικοδομεί» την αιωνιότητα!!!
Στην ανατολική πλευρά των βενετσιάνικων οχυρώσεων των Χανίων, στην Πύλη της Άμμου, ο πετρωμένος και αλμυροφαγωμένος Λέων του Αγίου Μάρκου, σύμβολο της Βενετίας, ατενίζει τη θάλασσα που έδωσε δύναμη και πλούτη στην κραταιά πόλη και μας υπενθυμίζει:
«Όμνια μούντι φούμους ετ ούμπρια» = όλα είναι καπνός και σκιά!!!
Το εισιτήριο για την αιωνιότητα!!! Αυτό διαπραγματεύεται η πρόταση Παπαδογιάννη.
Γράφει ο Ανδρέας Σπανουδάκης
